Hu huuuu :)

Uzuuun bir aradan sonra tekrar merhaba! Hatırlarsanız kanser olduğumu ailemden saklamaya çalışırken bir yandan burda nerdeyse davul çalarak olanları cümle aleme duyurduğumu fark etmemle birlikte apar topar blogumu kapatmıştım. Hastalığımı ailemden saklama durumumda henüz pek bir değişiklik yok (babama, abime ve iki halama söyledim ama ailenin geri kalanı (annem de dahil) hala durumu bilmiyor) ama nüfus bilgilerimi ve eşkalimi vermeden de burada yazmaya devam edebileceğimi düşünüyorum :)

Geçen zaman zarfında kanserin çeşitli türleriyle mücadele eden çok insanla tanıştım; hepsinin ortak noktası kendilerini yalnız hissetmeleriydi. Ee atalarımızın boşuna dememiş “damdan düşenin halinden damdan düşen anlar” diye. O zaman bu blog tüm damdan düşenlere gelsin :)